BEVRIJDING VAN OOSTELIJK NOORD-
Kerstmis 1944 werd mistroostig tegemoet gezien. Geholpen door mist, onophoudelijke
regens en sneeuwjachten hadden von Rundstedt's [131] keurtroepen zich door de Ardennen
heengedrongen met de vermetele opzet de geallieerde opstellingen in Frankrijk, België
en Nederland vaneen te splijten. Patton's [132] gebed om vier dagen vechtweer teneinde
zijn vliegende artillerie te kunnen gebruiken en zijn tanklegers uit de modder te
halen was nog niet verhoord. De bevelhebber der volksgrenadieren generaal Kokotte
ging zich met zijn pantsers op Bastogne werpen om dit als een Weihnachtsgeschenk
de Führer aan te bieden, een belofte tevens voor een nog fraaier cadeau: Antwerpen.
Het was een wanhoopspoging in afwachting van de "nieuwe wapenen", en ze dreigde te
slagen, begunstigd door het beestenweer. Patton begreep wat op het spel stond en
smeet generaal Mac Auliffe [133] zijn beste hulptroepen toe om de zwakke, gevaarlijke
plek te verstevigen. En het weer klaarde op! Vanaf 23 December woedde er rond Bastogne
een van de hardnekkigste veldslagen van de Tweede Wereldoorlog, Men wist van weerskanten
waar het om ging. De krijgskansen joegen heftig op en neer, en elke doorslag werd
met honderden mensenlevens betaald. Was er niet de evidente geallieerde overmacht
in de lucht geweest om op de hachelijkste momenten de vijandelijke krachtsinspanning
in de grond te mokeren, dan had hier een beslissing kunnen vallen, welke het einde
van de oorlog met vele kostbare maanden had vertraagd. Von Rundstedts doldrieste
Ardennen-
Montgomery [134] had zijn plan om via de uitvalspoort bij Nijmegen de Duitse gren zen te forceren en de Rijn over te steken, ondanks de zware tegenslag bij Arnhem, nooit opgegeven. De wintermaanden had bij besteed met dag en nacht in een ononderbroken stroom tanks, pantserwagens, geschut, amphibievoertuigen, bultdozers, brugtanks, pontons, mijnenvegers, vlammenwerpers en al die andere soorten van voortbulderende, stalen oorlogsmachines aan te voeren. Einde Januari stelde hij te Nijmegen zijn monsterorkest op voor de grote ouverture: een batterij van vijftienhonderd vuurmonden, waarbij vele van het allerzwaarste kaliber. Punctueel om vijf uur in de morgen van 8 Februari zette het muziekstuk in en werden in een razend trommelvuur van 16 1/2 uur ruim een millioen granaten op de Duitse opstellingen in het Reichswald gesmeten. De deur van het duizendjarige Derde Rijk was opengerameid.
Als episode in deze formidabele strijd om het met mijnen en boobytraps volgestopte
Reichswald, waarin de Duitse infanterie zulke voortreffelijke schuilnesten en weerstandsplaatsen
had gewroet, werden Gennep en Ottersum op 12 en 13 Februari door Schotse troepen
van hun plunderaars gezuiverd. Sindsdien leidde een munitiespoorweg langs de Plasmolen
en Milsbeek naar het hart van het Reichswald. Deze kaak van de tang, welke de Duitse
overweldigers uit Oostelijk Limburg weg zou knijpen, greep verder door in het Nederrijnse
gebied. Op 19 Februari drongen de Schotten Goch binnen bij hun opmars naar Calcar
en Xanten. De andere kaak van de reuzentang kraakte door midden Limburg heen. Op
17 januari was Echt in Britse handen gekomen, en na ontzettende bombardementen priemde
het Britse 2e leger op 24 januari naar het totaal verpulverde Monfort. Wie in Limburg
nog niet uit zijn huis was verjaagd luisterde met kloppend, onrustig hart naar de
radioberichten, hoopte, dat de offensieven van Koniew en Zubkow het Duitse vervoersapparaat
zo zou ontwrichten, dat er geen evacuatietreinen meer op over zouden schieten, en
dat de Engels-
De Duitsers. hadden de stuwen gestreken, zodat de rivier tot een hoog ge~ zwollen
snelvlietende stroom werd, een onoverkomelijke hindernis. Dieper Duitsland in moest
een woeste kamp geleverd worden om de stuwdammen, en eerst toen deze in Amerikaanse
handen vielen konden de tanks met de witte vijfpuntige ster het puin van Düren en
Jülich onder zich vermalen. Dat was op 24 en 25 Februari. Het was rustig, zoel voorjaarsweer
geworden en menige Venlose tuinder kon zichzelf niet meer baas en ging naar zijn
land om er wat te werken. Op hoop van zegen, want wie wist wat er nog zou volgen?
In de nacht van 27 Februari dropen de evacuatie-
Zij stonden in een lange grauwe rij in het namiddaglicht, een sombere karavaan van
stalen mastodonten onder de verscheurde takken en langs de vaneengereten huizen van
de Kaldenkerkerweg. Luitenant-
Dit tankbataljon maakte op dat moment deel uit van de 35ste Amerikaanse infanteriedivisie.
Daar kwamen de kalme Tommies al op hun rubberschoenen en al kauwende het spergebied
onhoorbaar binnengewandeld, keurig langs de hoffelijke bordjes met "Achtung Minen''
zwaaiend, en af en toe een roffel patronen jagend door een al te verdacht keldergat.
1 Maart werd de helft van Venlo van Duitsers schoongepoetst en juichte men ook in
Tegelen de bevrijders toe. Die nacht hadden de "verdedigers van Venlo'', -
Opgewekt kwam het restant van de Venlose bevolking de bevrijders begroeten.
Bijlage 6
Letterlijk overgenomen uit: Oorlog en Herstel in Noord-
[133]
generaal Mac Auliffe
[132]
generaal Patton
tanks en andere vechtmachines, bemand met negers , daverden langs de geblindeerde huizen van de Kaldenkerkerweg te Venlo
[136]
opgewekt kwam het restant van de Venlose bevolking de bevrijders begroeten.
[134]
generaal Montgomery
[131]
generaal von Rundstedt
[135]
Lt-
George Dalia, commandant van het 784ste tankbataljon, de bevrijder van Venlo en omgeving